S’aghedu de signor Crio, de LUCIANO CARTA

Sos contos de Luciano Carta.

 

Signor Crio – comente li naraimis nois pizzinnos – fit unu proprietariu chi bestiat in zivile, babbu de una brava mastra de iscola e ch’istaiat in cuccuru ai cussa falada mala che ch’arrivat a s’abbadorzu de Corroncas, affacca a su molinu de s’olìa, in s’istradone po che falare a s’Istazione. De sambinadu teniat Zolo.

In gioventude est istadu vice-segretariu de su Partidu fascista, appustis est partidu po sa gherra ’e Africa in su ’35 e in sa Segundha Gherra sos Ingresos l’ant fattu presoneri in Africa e che l’ant leadu a unu campu ’e presonia in Kenya. Ndh’est torradu a biddha in su 1946.

Crio fit unu buffadore sìncheru; de su restu za fit in cumpanzia ’ona, ca fit parente de tiu Borrugante, chi, a comente narant sos mannos, candho fit cottu dae manzanu, sigomente fit impiegadu in s’anagrafe, irballiaiat sos numenes de sos naschidorzos e ndh’essiant santos de zilleri.

Duas pessones de rispettu, s’Isettore e Ninnisi, cumpanzos de buffonzu e de interessos, ant fattu una brulla a tiu Crio. Ant cramadu duos pizzinnos e lis ant nadu:
“Lezi chentu francos e andhade a domo de signor Crio a comporare aghedu e li nades de bos ndhe prénnere custu fiascu. Poi a s’attenta battidendhélu a inoghe, za bos istrinamos. Però, candho essit, non li nerzedas tiu Crio, ma nadeli signor Zolo; non li deppides iscobiare chi bos amos imbiadu nois, ma nadeli chi bos ant imbiadu mamas bostras”.

Sos pizzinnos, za s’ischit, non tenent malissia, e andhados sunu. Unu at afferradu in zunta ’e manu, bene serrada, sos chentu francos in pabilu e arrivados a sa domo de signor Zolo, ant dumbuladu a sa zanna. Candho tiu Crio at abbertu, li ant nadu:
“Signos Zò’, mih chentu francos! Mamma nos at nadu a nos lu dare in aghedu in custu fiascu”.

Crio, candho at intesu s’incumanda, s’est fattu biaittu dae s’arrennegu e at fattu un’appompiada che buzzìnu a sos duos poberittos. Totu ischiant chi issu non fit … espertu in materia, ca propiu non fit bendhidore de aghedu non est mai istadu. S’at suddhadu chie fint sos canes de isterzu chi aiant mandhadu sos pizzinnos po lu fagher arrennegare e cun d’una bette ’oghe e una faccia indiaulada lis at abboghinadu:
“Nadebìlu a chie bos at mandhadu chi in domo ’e Crio non ndhe aghedat de ’inu!”.

E splaff ! ch’at cunzadu sa zanna a istrampidu.

S’Isettore e Ninnisi su connadu, chi fint cuados in d’un’ispuntone, s’ant godìdu sa funsione, si sunt mascados de risu e cuattos cuattos si che sunt torrados a s’Isattoria, in sa pigada ’e Sessanta

 

Condividi su:

    Comments are closed.