‘Elezioni’ de s’impicu a su corru de sa furca, de Mario Pudhu

Votatzione 04 de martu 2018 a su Parlamentu italianu (una de sa filera).

 

Su votu meu pro mandhare Sardos a su Parlamentu italianu a sighire a brusiare s’isperàntzia e sa libbertade/responsabbilidade de su pópulu sardu sunt duas ischedas fatas a biculedhos cun menisprésiu e coram populo. Ca no, no m’irméntigo de votare! No, no est chi no poto andhare a votare, za poto ancora impeire! No, no est chi disprétzio sa demogratzia! No, no est chi mi piaghet a contare prus de unu milionésimu si a votare semus unu millione o un’àteru ‘-ésimu’ si semus in prus.

Est chi disprétzio s’ingannu, su pistamentu de abba, sa delincuéntzia ‘política’, sa dipendhéntzia assurda e disastrosa, ca a su cristianu Deus li at dadu sa libbertade e responsabbilidade chi lu distinghet de sos animales siat coment’e síngulu e siat coment’e colletividade e natzione, ca za est animale, ma animale sociale.

E sa chistione de sos Sardos e de sa Sardigna est sa dipendhéntzia/indipendhéntzia: totu s’àteru est buratinismu e giungla de animales aprofitadores (sociales?).

Sa ‘novidade’ de ocannu est sa ‘galàssia carrabbusu’ “Autodeterminatzione”. Andho a ‘votare’ pagu innantis de serrare su ségiu: za no conto nudha, ma mi tiat dispiàghere chi a su ‘carrabusu’ li benzat mancu unu solu votu in prus de su meu e ispero meda chi no siat pro su solu votu meu chi rezistrant su ennésimu fallimentu sos ‘indipendhentistas/sovranistas/autodeterminatzionistas” e àteros “–istas –istas” de custa zenia.

Antzis, mi àuguro chi sos partidos italianos totu rezistrent su cunsensu mínimu e “Autodeterminatzione” su menzus e prus artu, chi resessat a mandhare deputados e senadores a su Parlamentu italianu.

Insomma, unu miràculu!!! Sempre possíbbiles sos ‘miràculos’ fintzas ca s’istória no la zughet in busaca neune. Ma sos miràculos no los faghimus sos umanos. E deo cherzo chircare su chi faghimus nois ca si tratat de sa libbertade/responsabbilidade nostra, no su chi faghet Deus, ca de su chi faghimus nois semus responsàbbiles.

Tandho, ponimus unu miràculu. Ma deputados e senadores sardos a Roma pro fàghere ite? Fit istada deabberu rivolutzionària e significativa, abberu comintzu de cambiamentu, sa cunvergéntzia natzionale chi at propostu su Partito dei Sardi. Ma, a parte totu s’improvisatzione chi nos distinghet, zughimus s’Itàlia a pesu chi nos ischitzat e iscazat e faghet sa divisione e ispimpirallamentu de sos Sardos e nos ponet puru a coltivare no solu sos torracontighedhos de sos dipendhentistas di ogni risma e di ogni conio, ma fintzas presuntziones, murrunzos, ‘purezze’ de Manintasca o de ideologia, iscóticos/arreghèscias/iscusas e tírrias meda prus chi no isperàntzia de buscare “cadiras” de eletos, e nos ponet tra ‘indipendhentistas’ o de ‘zenia’ goi etotu a pessare e fàghere “vita tua mors mea” (imparu de sos partidos italianos e normale demogratzia) in gherra che in sa peus gherra cun divisiones macas. E adiosu unione netzessària fata cun frimmesa sighida e s’improvisant uniones de Pasca a Sant’Istèvene!

Ma ponimus su miràculu. Dimandha: A bi fàghere ite, in su Parlamentu italianu?

A nàrrere cun àteras peràulas sas matessi cosas de totu sos dipendhentistas si e candho e comente resessint a ndhe nàrrere postu chi ndhe tenzant e ndhe cherzant nàrrere? Nudha de prus e ne de menzus de su chi in totu àtera manera tiant fàghere sos ‘Sardos’ ingabbiados o ‘acasazados’ in su ‘trenu’ de sos partidos italianos, fàghere sa matessi cosa: cunfirmare fidúcia a sos guvernos italianos e a s’Istadu italianu, pistare abba, apedhare a sa luna, faedhare a sos surdos. Coltivare su disisperu e sa farta de fide in nois etotu.

Solu cunfirma de una fidúcia assurda sighindhe a fuliare e brusiare s’isperàntzia de unu pópulu disastradu in su Parlamentu de s’Itàlia. Solu cunfirma de sa fune de s’impicu. Solu illonghiamentu de sa morte de sa Sardigna e de sa natzione sarda.

Ca semus sos Sardos chi depimus cumprèndhere e fàghere sos fatos nostros, no sos Italianos chi sunt faghindhe e pessendhe a sos afàrios e runzas issoro.

Nois no cherimus cumprèndhere una veridade chi che bogat sos ogros fintzas a su tzegu, gai ladina est chi fintzas unu tzegu la tiat bídere, cheríndhela bídere, e cumprèndhere fintzas sos tontos, cheríndhela cumprèndhere: nois no semus in Itàlia (sas regiones e Regiones italianas de su ‘istivale’ sunt cussas s’Itàlia), nois ndhe semus fora 180 chilómitros de mare in sos duos tretos prus acurtzu, tenimus un’istória de domíniu asfissiante aspirante deprimente cun gàbbiedha RAS e semus una fratzione gai minore de sa populatzione de s’Istàdu italianu chi podimus contare cantu una cosighedha irmentigada in carchi busaca de calesisiat italianu.

Su Parlamentu italianu no podet zúghere unu millione e mesu de pedulianos pedhitzones in mente, no podet èssere pessendhe a nois. De su restu si s’Itàlia/Guvernu est abbididarmente SLEALE chi no rispetat mancu sas lezes suas cun nois, ite pessamus de fàghere, de li pretènnere una leze pro chi rispetet sas lezes chi faghet? O cherimus chi s’Itàlia – cun totu sos pes de totu sos políticos in s’aceleradore dello sviluppo sou si frimmet pro unu millione e mesu de istranzos chi semus in domo nostra etotu? Pessamus e cherimus chi sos àteros siant pessendhe nois? Cust’illusione tiat istare meda menzus in conca de zente irbariada.

E mi dimandho: Ma ite amus fatu pro nos ischidare a manera chi sos Sardos in medas cumprendhant chi depimus isfiduciare s’Itàlia e isfiduciare sos partidos italianos e totu sos Sardos chi si prestant a totu sos ‘zogos’ e imbóligos de sa dipendhéntzia chi nos est isperdindhe e pessare seriamente a cambiare su raportu cun s’Istadu italianu comintzèndheli a rifiutare in manera crara e iscandhulosa sa fidúcia?

No mi rispondhant cudhos pagos chi current de una parte a s’àtera de sa Sardigna chentza rispàrmiu pro un’ideale zustu mancari faghindhe dughentos chilómitros donzi borta pro faedhare chimbe minutos e a ispintas puru, ca s’unione no naschet ne pagos meses e ne pagos annos innantis de sas votatziones: est cosa de donzi die, de totu su tempus e fata chentza presuntziones de peruna zenia.

Ca s’indipendhéntzia no si coltivat pro sas eletziones (custa est sa normale demogratzia): si coltivat pro èssere unu pópulu líbberu e responsàbbile chi si faghet sa cusséntzia, sas capatzidade e sos cumportamentos de e pro s’indipendhéntzia in terra sua e no pro e ne de su pedulianésimu de sos aprofitadores chi mancari pessant de èssere furbos e intelizentes puru.

E no si podent afrontare sas eletziones donzi borta coment’e cosa improvisada, ischindhe cun assoluta pretzisione chi bi sunt e candho bi sunt.

Totu custu indipendhentismu iscabadu, irbentiadu, isconclusionadu est no prus pagu irresponsabbilidade grave e dannu de sa irresponsabbilidade de sos Sardos de sos partidos italianos: ca est su matessi e donzi borta unu fallimentu!!! Unu bucu in s’abba lícuida. Sempre punto e a capo, frimmos pistendhe abba. E donzi borta, si chie apenas abberit un’ogru e paret chi cumprendhat chi tocat a votare sos indipendhentistas/sardistas/-istas-istas bidet chi no est serbidu a nudha, depimus cumprèndhere chi cuss’eletore si che torrat ifatu de cudhos chi lu cumbinchent fintzas solu cun s’idea prus chi no cun s’isperàntzia e ne sa promissa de ndh’àere unu benefíssiu nessi cantu s’ungra. O mancari no cret prus a nudha e a neune o zogat a gratta e vinci.

Credibbilidade de custu indipendhentismu oguale a zero, salvu de cudhos pagos chi tiant afrontare sacrifítzios mannos e impignare totu sa vida pro s’ideale e bisonzu mannu de sa natzione.

Ca sos indipendhentistas proponimus un’ideale assolutamente netzessàriu e zustu pro cambiare sa realtade nostra, si la connoschimus e si la cumprendhimus, proponimus libbertade e responsabbilidade pretzisa; ma sos dipendhentistas daent o promitint de dare e podent dare prus mancari siat una cosighedha cantu s’ungra in sa lógica de su pedire e de su pedulianésimu/dipendhéntzia/irresponsabbilidade. Cosa meda prus fàtzile a ‘cumprèndhere’ ca est cumportamentu e fàghere de dipendhéntzia comente nos ant narcotizadu e annestradu dae meda.

Sos indipendhentistas semus in sa lógica de sa responsabbilidade, de su pedire e pretènnere a nois etotu su de fàghere in cunditziones de libbertade pro fàghere sos contos seriamente cun nois etotu  e cun s’Itàlia. E custa cosa est prus difítzile a cumprèndhere e rechedit capatzidades e cumportamentos frimmos e corazosos chi no sunt ne prima de totu e ne pruschetotu de votu una borta donzi pagos annos: est cosa de donzi die. Est cosa de un’àtera conca, de un’àteru cabu, de un’àtera cusséntzia e de àteros cumportamentos pro un’àtera filada.

In sas cunditziones chi semus e chi no amus cambiadu in peruna misura significativa mi timo chi Autodeterminatzione siat unu ennésimu fallimentu, candidati allo sbaraglio, cun dannu mannu in sa prospetiva de su cambiamentu netzessàriu e sempre de prus urzente pro sa natzione sarda ca semus currindhe in s’istrada de sa desertificatzione de zente si no de s’ambiente naturale de sa Sardigna.

Deo àuguro prima de totu a mie de mi irballare in prenu in custa previsione de bucos in s’abba, ca no nos ponet ànimu, antzis est a sighire a rodas irgónfias, a caminare in sa rena e chentza mai imbrocare s’istrada chi nos tocat de fàghere indipendhentemente de su resurtadu de sas votatziones e de su cumportamentu de s’Istadu/Guvernu italianu.

 

Condividi su:

    Comments are closed.