Sos mestieris de babbai Zeppe, de Luciano Carta

Sos contos de Luciano Carta.


Su siddhadu de sos contos de iddha est meda riccu. Totu istat a tenner sa pazzensia de los ammentare e de los collire. Chissai cantos bi ndh’at in donzi cuzzone de onzi iddha chi oe puru si podent lezzere o iscurtare cun gosu mannu! Eo fato sa parte mia. Attere deppet faghere sa sua…

Su ’e custa ’orta no est de cuddhos chi faghent riere, ma chi cheret ammentare, cun d’un’esempiu solu, medas pessones de iddhas nostra chi a modi insoro sunt zenieddhos – cantos ndh’appo connottu! – e b’at però carchi istoladu chi non los cunsiderat o ndhe faeddhat male.

Unu de custos fit Babbai Zeppe.
Babbai Zeppe, omine cabosu, s’industriaiat a faghere donzi cosa. Credente e devotu, sa dominiga non macaiat mai a sa Missa’e chitto e cantaiat su Rosariu indaisegus de s’altare paris cun tiu Becchillia, tiu Bacchis Pane, tiu Marchittu e ateros.
Faghiat su massazu e su pastore, de mastru ’e muru a pizu ’e intro e, a s’apprettu, finzas su catolazu: poniat carchi tappulu a sos bottinos. Binzatteri e pudadore, pariat chi s’argheda cantaiat arghedandhe su linu in Cantareddhu. Finzas de mastru ’e linna s’intendhiat, ca faghiat seddhas e seddhazzos, zagas, mesittas e banchittos, meccanicas po carru, gerdas de carru, chindhalos, fusos e donzi istrepete chi esseret bisonzadu in domo. A tempus perdida in carrela cun su zuncu tessiat restigas, chi cussas puru podiant serbire po ligare s’arriu a su poleddhu. In bezzesa est diventadu puru poeta, ca at iscrittu carchi cantone chi pro brulla poniat a sos bighinos e a sas bighinas, fahindhe biere su ladu coriosu de onzunu o onzuna chi li ’eniat a tiru. Una ’orta, unu chi fit istudiadu e ischiat puru su latinu, li at nadu:

“Babbai Ze’! comente narat su poeta latinu Orazio, bois sezis chei cuddhu chi castigat ridendo mores”.

E issu, chi su latinu non l’aiat mai abbozzadu in caminu, e non che aiat leadu cumpresa de su chi li cheriat narrere, at rispostu, mesu offesu:

“Belleddhè’, mira chi deo non cherzo cattigare a neunu!”.
Eppuru cust’omine de inzenniu – e comente a issu medas ateros – chi faghiat chentu fainas e mestieris, sos chi si rosigaiant su figadu dae s’invidia, l’improveraiant chi fit “abbunzeri”!

 

Condividi su:

    Comments are closed.