- Fondazione Sardinia - http://www.fondazionesardinia.eu/ita -

Adiosu, Paolu, Sardu e amigu de sos Sardos

Posted By cubeddu On 26 maggio 2018 @ 08:19 In Ai lettori di questo blog, comunicazioni,Blog,Cultura e Scuola | Comments Disabled

Est mortu nonteste, de una chida istaiat mare meda. Sa cultura sarda e sos Sardos Liberos seus in lutu. Est unu de nois, de sa Fondatzione Sardinia.

SANT’AGOSTINO: “La morte non è niente…”
La morte non è niente. Sono solamente passato dall’altra parte: è come fossi nascosto nella stanza accanto. Io sono sempre io e tu sei sempre tu. Quello che eravamo prima l’uno per l’altro lo siamo ancora. Chiamami con il nome che mi hai sempre dato, che ti è familiare; parlami nello stesso modo affettuoso che hai sempre usato. Non cambiare tono di voce, non assumere un’aria solenne o triste. Continua a ridere di quello che ci faceva ridere, di quelle piccole cose che tanto ci piacevano quando eravamo insieme. Prega, sorridi, pensami! Il mio nome sia sempre la parola familiare di prima: pronuncialo senza la minima traccia d’ombra o di tristezza. La nostra vita conserva tutto il significato che ha sempre avuto: è la stessa di prima, c’è una continuità che non si spezza. Perché dovrei essere fuori dai tuoi pensieri e dalla tua mente, solo perché sono fuori dalla tua vista? Non sono lontano, sono dall’altra parte, proprio dietro l’angolo. Rassicurati, va tutto bene. Ritroverai il mio cuore, ne ritroverai la tenerezza purificata. Asciuga le tue lacrime e non piangere, se mi ami: il tuo sorriso è la mia pace.

SANT’AUSTINU: “Sa morti no est nudda…”

Sa morti no est nudda. Seu isceti andau a s’àtera parti: est comente chi sia cuau in s’aposentu a costau. Deu seu sèmpiri  deu e tui ses sèmpiri tui. Su chi fureiaus primu s’unu po s’àteru seus ancora. Tzerriamì cun su nòmini chi m’asi sempri donau,  su chi prus t’est  in su coru; chistionamì in sa matessi manera afàbbili chi as imperau sempri. No mudist tràgiu de boxi, no sias ni sériu ni tristu. Sighi a erriri de su chi si fiat erriri, de cussas cosixeddas chi si praxiant meda candu furieiaus impari. Prega, fai unu scaringiu de laras, pentzamì! Su nòmini miu siat sèmpri fueddu de domu che a primu: naraddu chene mancu una pimpirida de umbra o de tristura. Sa vida nostra sighit a tènniri su significu chi at sèmpiri tentu: est sa própiu de primu, sodigat che a sèmpiri, nudda si truncat. Poita ia a dèpiri èssiri foras de is pentzamentus tûs e de sa menti tua? Isceti poita no mi podis biri? No seu aillargu, seu a s’àtera parti, propiu girada sa contonada.  Abarra trancuillu, andat totu beni. As a torrai a agatai su coru miu, nd’as a torrai a agatai sa ternura purificada. Strexidì is làgrimas e no prangias, chi m’istimas: su scarìngiu de ia laras tuas  est sa paxi mia. (trad.  ANNA CRISTINA SERRA)


Condividi su:

    Article printed from Fondazione Sardinia: http://www.fondazionesardinia.eu/ita

    URL to article: http://www.fondazionesardinia.eu/ita/?p=14676

    Copyright © 2013 Fondazione Sardinia. All rights reserved.